เรื่องร้องเรียนของพี่ปอย

p☺yluaℕgรัตนะเต๊ปเตวาคุ้มฟ้านะยะรัฐนคร says:
24-Jan-2009 23:56

ถ้าเรามีห้องชมรมใหม่ หรือเรามีห้องที่เป็นส่วนตัวมากกว่านี้ ก็คงจะดี คำถาม..ทำไมชมรมอื่นๆเขารวมตัวกันได้ .....ในความคิดของข้าเจ้า เห็นว่าปัญหาใหญ่ของเราก็คือสถานที่ หรือห้องชมรม ยกตัวอย่างชมรมอาสา ซึ่งแต่ก่อนข้าเจ้าก็เคยอยู่ที่นั่น อาสามีห้องเป็นของตัวเอง จะทำอะไรห็ได้ จะกินจะนอนก็ได้ จึงทำให้ชมรมมีคนเข้าออกตลอด และเป็นที่สถิตของเหล่าคนที่ไม่มีใครคบ ในชมรมมีทั้งอุปกรณ์ อำนวยความสดวกหลายอย่างจนจะเหนือนห้องๆนึงหรืออาจจะเรียกได้ว่าเป็นบ้านหลังนึงไปเลย และเมื่อชมรมมีรุ่นพี่อยู่ จึงเป็นสิ่งที่ดึงดูดน้องๆให้เข้ามาในชมรม มานั่งเล่น มานั่งทำงานต่างๆ อ่านหนังสือ เล่นเน็ต หรือแม้แต่มาสนทนา ประสาคนคุ้นเคย เป็นไปได้ หากเรามีความพร้อมเหมือชมรมอาสาแล้ว ข้าเจ้าคิดว่า เราจะสามารถรวมน้องๆให้เข้ามาชมรมได้แน่นอน ข้าเจ้าเคยคุยกะน้องจังหวัด น้องเขามักจะถามว่า ชมรมไม่มีงานอะไรเลยหรอพี่ .... ข่าเจ้าคิดว่าชมรมเรานี่มีงานน้อยไป เราหน้าจะจัดหากิจกรรมให้น้องได้ทำกันบ้าง เช่น พาไปหาด..หรือพาไปเที่ยวบริเวณใกล้ๆ โดยที่เราอาจจะเก็บเงินน้องหรือออกให้ก็ได้แล้วแต่ความสดวก มีการนัดพบปะพูดคุยกัน อย่างน้อยเดือนละครั้ง หรือ สองครั้ง ไม่ไห้น้องลืมหน้าเราประมาณนี้...และเาควรจะวางกิจกรรมหลักๆเอาไว้เลย เช่น การรับน้องชมรม การถวายเทียน การไหว้ครู ขายของงานลอยกระทง และการจัดงานขันโตก ควรจะเป็นกิจกรรมหลักๆที่จะต้องจัดกันทุกปี มหาวิทยาลัยของเรา มีชาวเหนืออยู่จำนวนไม่น้อย บางกลุ่มรู้ว่ามีชมรมแต่หาชมรมไม่เจอ บางกลุ่มรู้แต่ไม่มีเพือนจึงไม่กล้าเข้ามา บางกลุ่มไม่รู้เรือง บางกลุ่มรู้แต่ไม่สนใจ และบางกลุ่มไม่ใช่คนเมือง แต่ออย่ากเข้า แต่ก็ไม่กล้าเข้า เราผู้เป็นรุ่นพี่จึงต้องเข้าไปหาน้อง เหมือนอย่างที่พี่ต้า ได้บอกไว้ อีกไม่นาน น้องโคต้าก็จะมา อยากจะให้แบ่งคนไปแต่ละคณะแล้วไปหาน้องจังหวัด หรือน้องภาคเนือ โดยการทำแบบพี่ๆที่หาน้องในเอกตัวเอง คือถือป้ายหรือทำสัญญาลักษณ์อะไรประมานนี้ และเรื่องเกี่ยวกับการประชาสัมพันธ์กิจกรรมของชมรม เรา ควรจะมี ป้ายคัดเอ้าร์(เขียงยังไงวะ) หรืออื่นๆที่จะประกาศให้น้องๆได้รับรู้และทั่วถึง... พอก่อนๆๆๆๆ เดี๋ยววันหลังจะมาเขียนต่อ นี่เป็นแค่คำแนะนำเฉยๆ ลองดูแล้วกัน เพียงแค่อยากจะให้ชมรมเรายังดำรงค์ต่อไป อยากให้ชมรมเรา มีน้องๆคอยสืบต่อ..